"εμείς οι δυο θα κάνουμε τον κόσμο παραμύθι..."

Έκτισα έναν κόσμο γύρω από την πιο πολύτιμη σου απουσία..κάθε τι που έβαλα για να γεμίσω το γύρω μου είναι μια λέξη από τα παραμύθια που μου έλεγες και έτσι είναι σαν να έμεινες πάντα εδώ.. και αν και από το εντός μου κάτι λείπει έρχεται μια μελωδία από το ραδιόφωνο… (χαΐνιδες..χαμογελώ και σκέφτομαι) που επιμένει να μου θυμίζει «εμείς οι δυο θα κάνουμε τον κόσμο παραμύθι»…δεν μπορώ να σε ξεχάσω λοιπόν!!!
Έγινες πλάσμα των παραμυθιών πια μέσα στο μυαλό μου μια πανέμορφη, ολόλαμπρη νεράιδα που ζει για πάντα. O χρόνος δεν σε άγγιξε ποτέ .Σε βλέπω. Φοράς μια σμαραγδή φορεσιά και έχεις μια μωβ εσάρπα ριγμένη στους ώμους σου, είναι ριχτά τα μαλλιά σου στην πλάτη και λάμπουν τόσο που στιγμές όταν ανεμίζουν δεν μπορώ να σε κοιτάξω...τυφλώνομαι από το φώς σου!!!Tι αστείο που νομίζουν όλοι ότι έφυγες στο σκοτάδι… μόνο εγώ ξέρω την αλήθεια σου,(ή μήπως τελικά ο καθένας μας έχει την δικιά του αλήθεια;) μεταμορφώθηκες σε ουράνιο πλάσμα..που γίνεσαι ότι θέλεις και όταν έρχεσαι και με βρίσκεις είσαι πάντα εσύ ,αυτό που αγάπησα, χάνεται ή νεράϊδα και είμαστε πάλι οι δυο μας όπως παλιά και κάνουμε τον κόσμο παραμύθι…λες και έχεις αργαλειό που τα υφαίνεις...αργαλειός ονείρων και παραμύθιών…τόσο εύκολα όλα γίνονται όταν είσαι εδώ .Σε νιώθω σαν ηλιαχτίδα που μπαίνει στο σπίτι και φωτίζεις τις στιγμές μου, με παίρνεις αγκαλιά και με πηγαίνεις σε ξέφωτα του κόσμου σου καθόμαστε αντικριστά και είσαι πάλι εσύ… και όταν φεύγεις γεμίζουν τα μάτια μου ανεμώνες…μπερδεύομαι πάλι στις εποχές!
Άνοιξη Καλοκαίρι Φθινόπωρο Χειμώνας….κύκλοι αρχής και τέλους…κύκλοι με φως…φως .. και αγάπη τόση όσο το φως που υπάρχει στον κόσμο...και απ' ότι θυμάμαι εσύ μου την είχες χαρίσει όλη!!!Γιατί αλλιώς δεν μπορώ να καταλάβω πως έχω τόσο φως μέσα στην ψυχή μου..όλα τα πρωινά του κόσμου ήταν η αγάπη σου..

Mαζί -Χωριστά

Μαζί -Χωριστά
η ζωή γεμίζει με κόμπους
κόμπους που δένουν το μαζί
λύνουν το χωρίς.

Μαζί- Χωριστά
η ζωή ξεκινά και μου λείπεις.
Μαζί- Χωριστά
μονοπάτι που βγάζει στο χθες
σήμερα που ανήκεις.

Από το σήμερα στο χθες
βήματα που κάνεις μπροστά και πίσω σόδηγουν
σαν να ψάχνεις το παραμύθι που άκουγες μικρός
κοιτάς το πρόσωπο σου στον καθρέφτη
-δεν είσαι πια μικρός.
Βήματα που κάνεις μπροστά και πίσω σόδηγουν...
μπαίνω σε κύκλους μεταμορφώσεων
μπαίνω σε παραμύθι και με κοιτώ
πάγωσε ο χρόνος.

Μαζί-Χωριστά
πάγωσε το χωρίς και έμεινε το μαζί
κύκλοι μεταμορφώσεων
μαζί στο παραμύθι
γίνομαι βασίλισσα και σε κάνω στέμμα
σε κάνω βασιλιά μου
και πάμε μαζί
στο μαζί και στο πάντα
στα παραμύθια που ποτέ δεν θα τελειώσουν.