ΠΡΑΣΙΝΟ ΜΕ ΜΠΛΕ

I




Κάποιες φορές νιώθεις τον χρόνο να φεύγει
σαν βήματα ανθρώπου που έφυγε για πάντα
σαν τους χτύπους της καρδίας που σε χτυπούν
ξανά και ξανά
-επαναλαμβανόμενα-
πάνω σε πληγή˙
και μένεις εκεί…
να κοιτάς τον ουρανό και να ρωτάς
όλα τα παραπονεμένα δειλινά
πότε θα ξημερώσει
και τι που κοιτάς τον ουρανό και τι που κοιτάς ψηλά
το μόνο που κατάφερες είναι να γεμίσεις
σύννεφα στα μάτια
για να χάνεσαι μ ε τους ανέμους
και να πλανιέσαι με τις βροχές
αφήνοντας την Άνοιξη πίσω
και ξέρω πόσο αγαπάς αυτά τα
απρόσμενα αερικά
που πάνε και έρχονται
δίχως να ρωτούν…
πλανιούνται με ήλιους και βροχές.
Είναι ψηλά˙
είναι εκεί που κοιτάς, το ξέρω
κι εγώ εκεί κοιτώ.
(και ξέρεις τι; έτσι νιώθω για μια στιγμή ότι είμαστε και πάλι μαζί)
Κοιτώ τα μάτια σου
όχι δεν είναι θυμωμένα
είναι σαν τη Άνοιξη που ενώ είναι Απρίλης
δεν έχει λουλούδια
ούτε χελιδόνια.



Ξέρω ότι πονάει η Άνοιξη
αλλά θα έρθει και τότε θα είσαι εκεί
σαν να μην έφυγες ποτέ.
Το ξέρω.
Σε φαντάζομαι φορώντας τα χρυσά σου
να με κοιτάς
με δύο αμυγδαλιές αντί για μάτια
κι εγώ να νιώθω πιο όμορφη από ποτέ.
Τι κι αν περάσανε τα χρόνια
Αξίζει τα πάντα αυτή η στιγμή που θα είναι Άνοιξη
Και θα είμαστε μαζί
Και θα γίνει ο ήχος της καρδιάς σου
το πιο όμορφο λουλούδι
που θα φέρει την Άνοιξη…
θα γίνει το τραγούδι της άνοιξης.

II





Ήρθαν Απρίλης που’ρθαν περιστέρια
να σε βρούνε
να σου τραγουδούν
όλα εκείνα που ήθελα -μα δεν πρόλαβα- να πω.
Ήρθαν περιστέρια κι εσύ δεν ήσουνα εδώ.
Κι έτσι ήρθε η νύχτα να φορεί τ’αστέρι
Κι ένα περιστέρι έμεινε εδώ να σε περιμένει
δίχως πια να ξέρει τι ήρθε να σου πει
μα εσύ δεν ήρθες όλη νύχτα…
Ήρθε η αυγή και το περιστέρι
που ήρθε σαν αστέρι
κάηκε στον ουρανό
για να’ρθεί κοντά σου
σαν κόκκινη καρδία σου
να σου τραγουδάει
ένα σαγαπώ.
Ήτανε Απρίλης πάντα θα θυμάμαι που ήρθανε τα περιστέρια…



III


Έχει γεμίσει το σπίτι περιστέρια
Και στην καρδία μου φωλιές μ’αστέρια
Για να’ρχονται και σαν θα φεύγουν γεμάτα αστρόσκονη να είναι
Και σαν πετούν ψηλά να έρχονται κοντά σου
Να σου στολίζουν την καρδίας σου
Να σου φωτίζουν τα όνειρα σου
Για να θυμάσαι με αυτήν την ζεστασιά
Ότι θα είμαστε πάντα κοντά
Σε μπλε γεμάτο ήλιους.

----------------------------



Είναι νύχτα.
Κοιτώ τα αστέρια.
Και Δεν είσαι πια εδώ
ούτε φεγγάρι πια στον ουρανό.
Κοιτώ τα αστέρια.
Ακούω την καρδία μου να χτυπά δυνατά
θυμάμαι τότε που γελούσαμε
και ο χτύπος της καρδίας μου γίνεται πιο δυνατός
όπως το δυνατό μπλε στα δύο σου μάτια
όπως το μπλε ανάμεσα στη θάλασσα και στον ουρανό.

Δεν είσαι πια εδώ.
Κοιτώ τον ουρανό
έχει πολλά αστέρια απόψε
και τι κι αν λείπει το φεγγάρι…
Μου΄χεις χαρίσει φεγγάρια και ήλιους
και παραμύθια ολόκληρα για να μπορώ να μπαίνω μέσα
και να γίνομαι πριγκηπέσσα.
Μου ΄χεις χαρίσει τόσες χρυσές στιγμές
και μου έχεις δείξει να τις μεταμορφώνω
σε φεγγάρια και ήλιους
και να τα βάζω σε σκοτεινούς και συννεφιασμένους ουρανούς.
Τι και αν είναι νύχτα λοιπόν και λείπει το φεγγάρι…
Κοιτώ τον ουρανό
Κοιτώ ψηλά.
Πάντα θα κοιτώ ψηλά
εκεί που φανερώνεται η αγάπη και το φώς
ξέροντας ότι εσύ τώρα πια δεν αξίζει
να είσαι πουθενά αλλού εκτός από εκεί ψηλά…
Με απόδειξη τα μάτια σου
που ήταν δυο μικρά κομμάτια παραδείσου
πράσινο με μπλε.